Duygusalım ağalar...

             Beni gülümsettiğin zamanları düşünüyorum.Nasıl mıydı? Mutsuzluğu yaran kahkaha gibiydi.Ölümün peşinden gelen doğum...
             Beni sevdiğini söylediğin zamanları düşünüyorum çocuk.Nasıl mıydı? Gözyaşını silen el gibiydi.Nasırlı ele sürülen krem gibi...
             Benimle konuştuğun zamanları düşünüyorum.Nasıl mıydı? Paragrafın gelişmesi gibiydi.Ders sonu çalan zil gibi...
             Kavga edişlerimizi düşünüyorum çocuk.Nasıl mıydı? Kafayı birden dolap kapağının sivri köşesine çarpmak gibiydi.Evet öyleydi,birden beyne giren acıyla küfrettiren.
             Karşılaşmalarımızı düşünüyorum.Nasıl mıydı? Bulut yutmuşum gibi hissettirirdi bana.Beynim yokmuş, sadece kalbimden ibaretmişim gibi...
             Bana attığın kaçamak bakışları düşünüyorum çocuk.Nasıl mıydı? Hiç gülmeyen bir yüzde beliren çarpık bir gülümseme gibiydi.Vücudumdaki bütün kanın elmacıklarıma hücum etmesine neden olan...
             Artık konuşmayışımızı düşünüyorum.Nasıl mı? En sevdiğin kolyeni kaybetmek gibi...Otobüsü kıl payı kaçırmak...Teyzenin en sevdiği antika vazoyu kırmak gibi...
             Beni unutuşunu düşünüyorum çocuk.Nasıldı?

-Sandie